Hakkımda

İstanbul’da yaşıyorum.

Okumaya ve öğrenmeye olan merakım zaman içerisinde bana çok şey kattı ve katmaya devam ediyor.

Yıllar içinde bu meraklara bir yenisi daha eklendi… Gezip görmek.

Alışkanlıklar çocukken şekilleniyor galiba. Biz küçükken, şehirler arası yolculuklarda gittiğimiz şehirlerde babam şehri iyi bilen birilerinden bilgi alır, şehirlerin tarihi yerlerini, camilerini gezdirirdi. Özellikle şehirlerin maneviyat büyüklerinin kabirlerini ziyaret ederdik.

Turistlik Bursa rehberini elimize alıp yaptığımız Bursa gezileri hala aklımdadır. Ve hemen hemen her yolculukta Bilecik’e uğrayıp Osmanlı Devleti’nin manevi kurucusu Şeyh Edebalı’nın türbesine yaptığımız ziyaretler..

Aradan yıllar geçti. Hayat boşluk kaldırmıyor ve alışkanlıklar bir süre sonra tekrar kendisine yer buluyor hayatımızda. Tabi biz izin verdiğimiz sürece.

Kutsal toprakları ziyaret için ablamla birlikte yaptığımız ilk yurt dışı yolculuğumuz, gezilerimizin başlangıcı oldu. Hatta Medine-i Münevvere’de Peygamber Efendimiz’i (s.a.v.) ziyaretimiz sırasında “Şefaat Ya Resulallah” diye dua ederken ablamla birlikte Evliya Çelebi’yi de anıp, “Seyahat Ya Resulallah” sözünden gülümseyerek bahsettiğimizi de hatırlıyorum. Herhalde dua ederek istemesek de, Rabbim farkında olmadığımız bu ihtiyacımızı giderdi ve bize sonrasında birçok yeri ziyaret etmeyi nasip etti. Ve biz de gezip gördükçe, bu ziyaretlerin bize kattıklarını daha iyi anladık.

Seyahat ibret nazarıyla bakıldığında daha da değerlidir. Bomboş gezmektense, gezerken yüce kitabımızda bize öğütlenen şekliyle gezmeye dikkat ediyoruz, ve tarihin akışı içinde nice kadim medeniyetlere ev sahipliği yapmış dünyamızı ibret nazarıyla seyrediyoruz.

“…. Yeryüzünde gezin dolaşın da yalanlayanların sonunun nasıl olduğunu bir görün.” Ali İmran 137. Ayet